Skąd się bierze strach przed szkołą?
Lęk szkolny u nastolatków może wynikać z różnych trudności związanych z:
-
budowaniem relacji rówieśniczych (brakiem akceptacji),
-
radzeniem sobie z obowiązkami szkolnymi,
-
przeżywaniem porażek,
-
kształtowaniem pozytywnego obrazu siebie (obniżeniem poczucia własnej wartości),
-
długim okresem izolacji i wykluczenia społecznego w okresie pandemii,
-
inną sferą życia (na przykład z sytuacją rodzinną).
Kto się boi szkoły?
Jak pokonać lęk przed szkołą?
Powrót do szkoły może przebiegać szybciej lub wolniej. Jedni po prostu zdobędą się na ten wysiłek, dla innych zaś lepsza będzie metoda drobnych kroków (patrz niżej). W każdym przypadku ważne jest to, żeby w końcu znaleźć się w sytuacji, która wywołuje lęk, by móc go odczuwać i oswajać. Lęk osłabnie tylko wtedy, jeśli się do niego przyzwyczaimy.
Czy to lęk? – objawy, które powinny niepokoić
-
zmianami w zachowaniu,
-
wycofaniem się z aktywności, które kiedyś były atrakcyjne i lubiane, jak na przykład spotkania z rówieśnikami, zajęcia dodatkowe, ulubione czynności (w pandemii trudniej to dostrzec, ponieważ pewne aktywności nadal są zabronione),
-
stopniowym zmniejszaniem strefy bezpieczeństwa do granic własnego pokoju (lęk odbiera poczucie bezpieczeństwa, dotyczy to różnych obszarów życia, ale także fizycznej przestrzeni),
-
zaburzeniami snu,
-
wahaniami wagi wynikającymi z regulowania emocji przez dziecko za pomocą jedzenia,
-
współwystępowaniem innych uczuć, na przykład przygnębienia czy agresji.
Strach przed powrotem do szkoły a pandemia koronawirusa
Trudno powiedzieć, na ile powodem ich obaw są obowiązki szkolne czy zaległości w nauce. Wydaje się, że kluczową kwestią jest wielomiesięczny okres wykluczenia społecznego, brak jakiejkolwiek wymiany i możliwości doświadczania siebie w kontakcie z drugą osobą. Niektóre dzieci przesiedziały pandemię przed komputerem w swoim pokoju. I one najbardziej będą potrzebować pomocy.
Przezwyciężyć lęk. Jak wspierać dziecko w powrocie do szkoły?
-
Pozwólmy nastolatkowi powiedzieć, jakie ma obawy, uznajmy jego uczucia i zaakceptujmy trudności.
-
Zapewnijmy o chęci pomocy.
-
Jeśli mamy podobne doświadczenia, odwołajmy się do nich.
-
Zastanówmy się wspólnie z dzieckiem, co pomogłoby przezwyciężyć lęk. Zmierzenie się z nim, to jedyna droga postępowania.
-
Pamiętajmy, że im starszy jest nasz uczeń, tym większą inicjatywę powinniśmy mu oddać w rozmowie, by mógł sam znaleźć rozwiązanie problemu.
-
Jeśli konieczne jest stopniowe oswajanie lęku (metoda drobnych kroków) i powrót do szkoły trzeba odsunąć w czasie, nawiążmy kontakt ze szkołą. Może dobrym pomysłem będzie uczestniczenie dziecka w lekcji prowadzonej jednocześnie stacjonarnie (dla uczniów obecnych w klasie) i online dla tych, którzy jeszcze nie są na to gotowi (podczas zdalnego nauczania szkoła wypracowała metody, które to umożliwiają).
-
Lęk sam nie zniknie. Jeśli uczeń nie będzie sobie z nim radził mimo naszego wsparcia, poszukajmy pomocy u wychowawcy, pedagoga czy psychologa szkolnego.
-
Możemy się zwrócić także do specjalistów z poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Joanna Salbert, specjalista psychoterapii dzieci i młodzieży