Tadeusz Gajcy Wczorajszemu

zestawienie zjawiska z innym, pod pewnymi względami podobnym

inaczej uosobienie; nadanie abstrakcyjnym pojęciom, przedmiotom cech ludzkich – ukazanie ich jako osoby

zestawienie dwóch całkowicie różnych elementów

termin pochodzi od Tyrteusza, antycznego poety greckiego, i oznacza poezję nawołującą do podjęcia walki w obronie ojczyzny

wyraz, najczęściej przymiotnik, określający jakiś rzeczownik, np. piękna pogoda

ożywienie, nadanie przedmiotom martwym cech istot żywych, np. Noc ucieka.

przeczucie nadchodzącego kryzysu, zagłady świata, końca cywilizacji charakterystyczne dla literatury przełomu XIX i XX w. oraz lat 30. XX w.; w poetykę katastrofizmu wpisują się nawiązania do Apokalipsy św. Jana, odwołania do poetyki snu; wykorzystanie symboli

(1922–1944); poeta, dramatopisarz, prozaik zaliczany do tzw. pokolenia Kolumbów (pisarzy urodzonych ok. roku 1920); urodził się w Warszawie w rodzinie robotniczej; we wrześniu 1939 r. zgłosił się do wojska, ale nie został przyjęty, bo uznano, że jest za młody; w 1941 r. zdał maturę i wstąpił na tajne komplety polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim; był współtwórcą i redaktorem konspiracyjnego miesięcznika literackiego „Sztuka i Naród” – publikował w nim wiersze, recenzje, artykuły pod pseudonimami „Karol Topornicki”, „Roman Oścień”, a także anonimowo; tam też debiutował wierszem Wczorajszemu opublikowanym w 1942 r.; w 1943 r. wydał w podziemiu tomik Widma, a w 1944 r. – Grom powszedni); w czasie okupacji niemieckiej brał udział w różnych akcjach propagandowych; w powstaniu warszawskim walczył na Starym Mieście; zginął w czasie walk, ale dokładna data i miejsce śmierci nie były znane (ustalono je po wojnie na podstawie ekshumacji zwłok); w swojej twórczości nawiązywał do liryki tyrtejskiej, poetyki katastrofizmu, twórczości poetów Drugiej Awangardy; jest autorem sztuki Homer i Orchideja