Gustaw Herling-Grudziński Inny świat – opracowanie

znak, motyw, obraz, który poza znaczeniem dosłownym wyraża treści głęboko ukryte, niejasne; dlatego jest wieloznaczny i można go interpretować na wiele sposobów

sposób wypowiadania się oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego, np. Świetnie działa dziś ten komputer (w sytuacji, kiedy ciągle się zawiesza)

(1919–2000); pisarz, krytyk literacki, dziennikarz, żołnierz; urodził się w Kielcach; pochodził ze spolonizowanej rodziny żydowskiej; w latach 1937–1939 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim; debiutował reportażami; był współzałożycielem warszawskiej grupy konspiracyjnej Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa; w listopadzie 1939 r. przedostał się do Lwowa; w marcu 1940 r. został aresztowany przez NKWD i oskarżony o szpiegostwo na rzecz Niemiec (z racji nazwiska); skazano go na 5 lat więzienia; w listopadzie 1940 r. – po pobytach w więzieniach w Witebsku, Leningradzie, Wołgogradzie – trafił do obozu pracy (łagru) w Jercewie koło Archangielska (na kanwie tych doświadczeń powstał Inny świat, wydany w Londynie w 1951 r.); zwolniono go z obozu w 1942 r. na mocy amnestii (układ Sikorski–Majski z 1941 r.); wstąpił do Armii Polskiej generała Andersa (uczestniczył m.in. w bitwie pod Monte Cassino); po zakończeniu wojny przeniósł się do Rzymu; był współzałożycielem Instytutu Literackiego we Francji oraz miesięcznika „Kultura” wydawanego początkowo w Rzymie, a następnie w Paryżu; w latach 1948–1952 przebywał w Londynie, później przeniósł się do Monachium, aż osiadł na stałe w Neapolu; krytykował komunizm, wspierał opozycję demokratyczną w Polsce; w latach 1957–1996 ponownie podjął współpracę z „Kulturą” jako włoski korespondent; w latach 90. współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”; w swojej twórczości podejmował zagadnienia zła, cierpienia, niesprawiedliwości, miłości; do 1988 r. jego utworów nie można było publikować w Polsce

Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR utworzony w 1917 r.; początkowo zajmował się sprawami administracyjno-porządkowymi, z czasem skupił cały aparat represji policyjnych, wywiad, wojska ochrony pogranicza, sądownictwo, system obozów pracy przymusowej Gułag (GUŁag); w 1946 r. został przemianowany na Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ZSRR