Juliusz Słowacki Kordian – opracowanie

gatunek dramatu powstały w romantyzmie; nie jest w nim przestrzegana zasada trzech jedności ani decorum; łączy w sobie fantastykę z realizmem, elementy właściwe dla epiki z liryką (synkretyzm); jest niejednorodny stylistycznie (komizm miesza się z tragicznością, humor z powagą); ma luźną kompozycję i otwarte zakończenie; często nie nadawał się do wystawienia na scenie

(1809–1849); drugi z wielkich polskich poetów romantyzmu; urodził się w Krzemieńcu na Wołyniu; młodość spędził w kraju; po klęsce powstania listopadowego osiadł na emigracji; ukończył prawo na uniwersytecie w Wilnie, do którego przeniósł się wraz z matką Salomeą i jej drugim mężem Augustem Bécu; od 1829 r. mieszkał w Warszawie i pracował jako urzędnik; w 1831 r. angażował się w działalność narodowowyzwoleńczą (był m.in. kurierem dyplomatycznym rządu powstańczego w czasie powstania listopadowego); mieszkał w Paryżu, gdzie wydał dwa tomy Poezji (skrytykował je m.in. Mickiewicz), potem przeniósł się do Genewy (tam napisał m.in. Kordiana i Balladynę), podróżował do Ziemi Świętej przez Włochy, Grecję, Egipt (powstały wówczas Grób Agamemnona, [Smutno mi, Boże!...]; ostatnie lata życia spędził w Paryżu (Testament mój, Lilla Weneda, Beniowski); zmarł na gruźlicę