Pozytywizm – ramy czasowe

walka o czystość kultury niemieckiej w zaborze pruskim rozpoczęta w 1871 r.; dotyczyła walki kanclerza Ottona von Bismarcka z Kościołem katolickim, a pośrednio wiązała się z zaostrzeniem polityki germanizacyjnej wobec ludności polskiej

pisarz, filozof, historyk, działacz społeczny; jeden z twórców założeń pozytywizmu warszawskiego; studiował w Szkole Głównej, Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, Lipsku; publikował artykuły w „Przeglądzie Tygodniowym”, „Nowinach”; w 1902 r. założył tygodnik „Prawda”, w którym m.in. pisał felietony jako „Poseł Prawdy”; oprócz publicystyki tworzył też dramaty i nowele

prąd w kulturze (a także metoda twórcza) o wyznacznikach sformułowanych w latach 70. XIX w. przez pisarza Emila Zolę; zakładał fotograficzną wierność w przedstawianiu rzeczywistości i natury, rezygnację z komentarza narratora, ukazywanie kontrastów społecznych

(„Przegląd Tygodniowy Życia Społecznego, Literatury i Sztuk Pięknych”); czasopismo wydawane w Warszawie w latach 1866–1904 pod red. dziennikarza i encyklopedysty Adama Wiślickiego; miało propagować wiedzę naukową, rozpowszechniać kulturę i sztukę; na jego łamach debiutował m.in. Henryk Sienkiewicz recenzją spektaklu; redakcja opracowała i wydała trzy- oraz sześciotomową Podręczną encyklopedię powszechną