Władysław Reymont Chłopi, t. 1 – opracowanie

powtórzenie zadań o tej samej lub podobnej budowie

przestawienie w wypowiedzeniu wyrazów w nietypowej kolejności

prąd w kulturze (a także metoda twórcza) o wyznacznikach sformułowanych w latach 70. XIX w. przez pisarza Emila Zolę; zakładał fotograficzną wierność w przedstawianiu rzeczywistości i natury, rezygnację z komentarza narratora, ukazywanie kontrastów społecznych

kierunek w sztukach plastycznych; rozwijał się głównie we Francji w latach 70. i 80. XIX wieku; jego istotą było oddanie przez artystę w dziele jego subiektywnych wrażeń i odczuć

nadanie tekstowi cech języka biblijnego

prąd w kulturze i metoda twórcza; ukazywanie w dziele sztuki obrazu świata zgodnego z wiedzą o rzeczywistości, historii, społeczeństwie i psychologii

(1867–1925); pisarz, laureat Literackiej Nagrody Nobla; rodzice chcieli, aby został organistą, ale odmówił; dużo podróżował po Europie i podejmował się różnych zajęć (uczył się krawiectwa, pracował jako aktor, urzędnik na kolei); z pisania utrzymywał się od 1894 r.; w 1900 r. miał wypadek na kolei, a dzięki sfałszowanej notatce uzyskał wysokie odszkodowanie; w 1924 r. otrzymał za Chłopów Literacką Nagrodę Nobla, ale zły stan zdrowia sprawił, że nie zdążył jej odebrać; angażował się w kwestie narodowowyzwoleńcze i polityczne (w 1925 r. wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”); pisał w nurcie realizmu z elementami naturalizmu; do jego największych dzieł, oprócz Chłopów, należy Ziemia obiecana, której akcja toczy się w Łodzi, gdzie trzech głównych bohaterów (Polak Karol Borowiecki, Niemiec Max Baum i Żyd Moryc Welt) zakłada fabrykę włókienniczą

nurt w sztuce i literaturze głoszący, że można oddać to, co niewyrażalne, za pomocą symbolu; w literaturze – aluzje, wieloznaczność, symbole