Stefan Żeromski Rozdzióbią nas kruki, wrony – opracowanie

prąd w kulturze (a także metoda twórcza) o wyznacznikach sformułowanych w latach 70. XIX w. przez pisarza Emila Zolę; zakładał fotograficzną wierność w przedstawianiu rzeczywistości i natury, rezygnację z komentarza narratora, ukazywanie kontrastów społecznych

krótki utwór prozatorski, jednowątkowy, o mniej sztywnej budowie niż nowela; są w nim obecne elementy opisowe, postacie drugoplanowe, refleksje

kierunek w sztukach plastycznych; rozwijał się głównie we Francji w latach 70. i 80. XIX wieku; jego istotą było oddanie przez artystę w dziele jego subiektywnych wrażeń i odczuć

(1864–1925); prozaik, publicysta, dramaturg; czterokrotnie nominowany do Literackiej Nagrody Nobla; pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej; jako dziewięciolatek uczył się przez rok w szkole przygotowawczej, a następnie w Męskim Gimnazjum Rządowym w Kielcach; zadebiutował w 1882 r.; ze względu na trudności finansowe i początki gruźlicy ukończył szkołę bez matury; dalszą naukę kontynuował w Instytucie Weterynarii, gdzie zetknął się z ruchem socjalistycznym; w 1889 r. porzucił naukę i zaczął pracę jako guwerner; w 1892 r. wyjechał do Szwajcarii, gdzie zatrudnił się w bibliotece w Muzeum Narodowym Polskim w Rapperswilu (tam napisał m.in. Syzyfowe prace); po powrocie do kraju pracował na stanowisku pomocnika bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie; dzięki sukcesom wydawniczym (m.in. powieści Popioły) pisarz na rok zamieszkał w Zakopanem i zajął się tylko pisaniem; od czasu rewolucji 1905 r. angażował się w działalność organizacji demokratycznych i socjalistycznych; zainicjował powstanie Uniwersytetu Ludowego oraz kursów dokształcających; w latach 1909–1912 mieszkał z rodziną w Paryżu; w 1913 r. założył nową rodzinę; po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do Legionów Polskich, ale nie brał udziału w walkach; wrócił do Zakopanego, gdzie m.in. z Janem Kasprowiczem stworzył Organizację Narodową; był też prezydentem Rzeczypospolitej Zakopiańskiej; po wojnie zamieszkał w Warszawie, gdzie prowadził ożywione życie literackie i społeczne (działał m.in. w sprawie przyłączenia powiatów nadwiślańskich do Polski); w 1925 r. założył polskiego oddział PEN Clubu i był jego pierwszym prezesem; w swoich utworach poruszał kwestie społeczne (los najuboższych)

nurt w sztuce i literaturze głoszący, że można oddać to, co niewyrażalne, za pomocą symbolu; w literaturze – aluzje, wieloznaczność, symbole

nurt w sztuce i literaturze skupiający się na wyrażaniu emocji, przeżyć wewnętrznych; w literaturze – wyraziste środki stylistyczne, m.in. przerysowanie, kontrast