Leopold Staff Kowal

znak, motyw, obraz, który poza znaczeniem dosłownym wyraża treści głęboko ukryte, niejasne; dlatego jest wieloznaczny i można go interpretować na wiele sposobów

zestawienie zjawiska z innym, pod pewnymi względami podobnym

uroczysty zwrot do adresata (osoby, bóstwa, pojęcia, przedmiotu)

utwór liryczny o ściśle określonej budowie – 14 wersów ułożonych w 4 strofy (dwie pierwsze o charakterze opisowym, dwie kolejne mają charakter refleksyjny); liczba wersów w strofach jest różna w zależności od rodzaju – w sonecie włoskim to dwie zwrotki po 4 wersy i dwie zwrotki po 3 wersy

wyraz, najczęściej przymiotnik, określający jakiś rzeczownik, np. piękna pogoda

(1878–1957); poeta, tłumacz, publicysta; był synem czeskiego cukiernika; studiował prawo, filozofię, romanistykę na Uniwersytecie Lwowskim; w czasie studiów brał udział w życiu literackim, zetknął się też z pismami Nietzschego, co wpłynęło na jego światopogląd i twórczość; na przełomie XIX i XX w. uczestniczył w literackich spotkaniach lwowskiej grupy Płanetnicy (poznał tam m.in. Jana Kasprowicza); przed I wojną światową przebywał we Francji i Włoszech, a w czasie wojny – w Charkowie; po wojnie zamieszkał w Warszawie; od 1933 r. był wiceprezesem Polskiej Akademii Literatury; lata okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej spędził w Warszawie, a pierwsze lata po wojnie – w Krakowie; był wielokrotnie odznaczany nagrodami państwowymi i nominowany w 1950 r. do Literackiej Nagrody Nobla; dbał o prywatność (w późnym okresie starości spalił niemal całą prywatną korespondencję); jego twórczość ma cechy współczesnego klasycyzmu, harmonię często zastępuje skłonność do przeciwieństw, a młodopolski dekadentyzm został wyparty przez afirmację życia; jest nazywany poetą trzech epok i poetą codzienności

w mitologii greckiej cyklopi to olbrzymy z jednym okiem; niektórzy pracowali w kuźni boga Hefajstosa (wykuwali pioruny dla Zeusa)