Leopold Staff Deszcz jesienny

wyraz, najczęściej przymiotnik, określający jakiś rzeczownik, np. piękna pogoda

zestawienie ze sobą wyrazów o przeciwstawnych znaczeniach, np. gorący lód, śpieszyć się powoli

kierunek w sztukach plastycznych; rozwijał się głównie we Francji w latach 70. i 80. XIX wieku; jego istotą było oddanie przez artystę w dziele jego subiektywnych wrażeń i odczuć

zabieg językowy polegający na nadawaniu przedmiotom, pojęciom, zjawiskom, zwierzętom itp. ludzkich cech i motywów postępowania

słowo, które swoim brzmieniem naśladuje zjawisko lub dźwięk, np. szum

[artur szopenhauer] (1788–1860); niemiecki filozof; urodził się w Gdańsku; w 1793 r. wraz z rodziną przeniósł się do Hamburga, a po śmierci ojca – do Weimaru (tam zaprzyjaźnił się z Goethem); studiował m.in. w Getyndze i Berlinie; dużo podróżował po Europie; w 1819 r. wydał swoje największe dzieło Świat jako wola i przedstawienie; jest twórcą koncepcji świata napędzanego wolą istnienia, pesymistycznego losu człowieka, który nie może osiągnąć szczęścia

(1878–1957); poeta, tłumacz, publicysta; był synem czeskiego cukiernika; studiował prawo, filozofię, romanistykę na Uniwersytecie Lwowskim; w czasie studiów brał udział w życiu literackim, zetknął się też z pismami Nietzschego, co wpłynęło na jego światopogląd i twórczość; na przełomie XIX i XX w. uczestniczył w literackich spotkaniach lwowskiej grupy Płanetnicy (poznał tam m.in. Jana Kasprowicza); przed I wojną światową przebywał we Francji i Włoszech, a w czasie wojny – w Charkowie; po wojnie zamieszkał w Warszawie; od 1933 r. był wiceprezesem Polskiej Akademii Literatury; lata okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej spędził w Warszawie, a pierwsze lata po wojnie – w Krakowie; był wielokrotnie odznaczany nagrodami państwowymi i nominowany w 1950 r. do Literackiej Nagrody Nobla; dbał o prywatność (w późnym okresie starości spalił niemal całą prywatną korespondencję); jego twórczość ma cechy współczesnego klasycyzmu, harmonię często zastępuje skłonność do przeciwieństw, a młodopolski dekadentyzm został wyparty przez afirmację życia; jest nazywany poetą trzech epok i poetą codzienności

łączenie wrażeń odbieranych różnymi zmysłami, np. kolorów ze smakiem lub dźwiękiem

środek stylistyczny; wyrazy są specjalnie dobrane pod względem brzmieniowym, aby tekst oddawał odpowiednie dźwięki, a dzięki temu utwór nabiera dodatkowych znaczeń

wiersz, w którym w wersach jest jednakowa liczba sylab