W tej lekcji:
- kierunki artystyczne dwudziestolecia,
- architektura dwudziestolecia międzywojennego,
- film, teatr, muzyka w dwudziestoleciu.
- Dostęp do 9 przedmiotów
- Płatność co miesiąc
- Zrezygnuj kiedy chcesz!
Nie lubisz kupować kota w worku?
Sprawdź, jak wyglądają lekcje na Dla Ucznia
komedia dell'arte
Artur Nacht-Samborski

August Zamoyski

Bauhaus
uczelnia artystyczno-rzemieślnicza w Weimarze utworzona w 1919 r. (później działająca w Dessau, a w latach 1932–1933 w Berlinie; ostatecznie została zamknięta przez nazistów w 1934 r. i już nigdy nie udało się jej reaktywować w dawnym formacie); nazwa uczelni bywa używana jako określenie kierunku architektonicznego w ramach stylu modernistycznego; twórcy Bauhausu (m.in. Walter Gropius) propagowali standaryzację, która wiązała się z wykorzystaniem możliwości techniki budowlanej, połączenia techniki ze sztuką, taśmowej produkcji przedmiotów; studenci przechodzili kurs wstępny, a następnie nabywali umiejętności praktycznych, m.in. obróbki metalu i drewna, rzeźby, malarstwa ściennego; idee Bauhausu: funkcjonalność; dobro człowieka ważniejsze niż wymogi estetyczne, ekologiczne; zniesienie podziału między architektem, artystą a rzemieślnikiem; architektura wpływa na działalność człowieka, oddaje też relacje między przyrodą, techniką a człowiekiem; elementy regionalne w architekturze; prefabrykaty i moduły; wychowanie przez sztukę

Bertolt Brecht
De Stijl

Egon Schiele

Ernst Ludwig Kirchner

Georges Braque

Henryk Kuna

Henryk Stażewski

Jan Cybis

Joan Miró

Józef Czapski

Juan Gris

Katarzyna Kobro

Le Corbusier
[le korbuzje](1887–1965); właśc. Charles-Édouard Jeanneret-Gri; francuski architekt; twórca stylu modernistycznego; był synem zegarmistrza i pianistki; początkowo uczył się grawerunku, ale jeden z profesorów zainteresował go architekturą; fascynowały go secesja i działalność Arts and Crafts (ruch artystów tworzących przedmioty użytkowe); wiele podróżował po Europie, pracując u znanych architektów; w czasie I wojny światowej uczył się architektury w Szwajcarii; jako 29-latek zamieszkał w Paryżu, gdzie w 1917 r. otworzył swoją pracownię; na Wystawie Międzynarodowej w Paryżu w 1925 r. zachwycił projektem pawilonu wzorowanego na klasztornej celi; w 1922 r. opublikował pięć punktów architektury nowoczesnej (konstrukcja na słupach, otwarty plan, swobodna elewacja nie jako element nośny, poziome okna, ogród na płaskim dachu); po II wojnie otrzymywał wiele zleceń; w 1952 r. zbudował w Marsylii nowatorski wielorodzinny blok mieszkalny z ogrodem na dachu oraz licznymi przeszkleniami

Leon Chwistek

Leon Schiller
Ludwig Mies van der Rohe

Marc Chagall

Marcel Duchamp

Max Ernst

Mieczysław Szczuka

Oskar Kokoschka

Pablo Picasso
[pablo pikasso] (1881–1973); hiszpański malarz, rzeźbiarz, poeta, grafik; współtwórca kubizmu; talent artystyczny odkrył w malarzu jego ojciec, również rysownik; Picasso kształcił się w Hiszpanii, później w Paryżu, gdzie duży wpływ mieli na niego postimpresjoniści, a z Georges’em Brakiem stworzył kubizm (za manifest tego kierunku uważa się premierę Parady z librettem Jeana Cocteau, muzyką Erika Satiego oraz scenografią Picassa); po okresie błękitnym i różowym w początkach twórczości nastał czas poszukiwań; II wojnę światową malarz spędził w Paryżu, a po jej zakończeniu wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej; w 1948 r. odwiedził Polskę (podarował Muzeum Narodowemu we Wrocławiu kolekcję ceramiki, rysunków); jego powojenna twórczość jest bardzo różnorodna i trudna do jednoznacznej klasyfikacji

Piet Mondrian

Rafał Malczewski

René Magritte

Salvador Dalí

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Tamara Łempicka

Tadeusz Makowski

Tadeusz Pruszkowski

Tytus Czyżewski

Wassily Kandinsky

Władysław Skoczylas

Władysław Strzemiński

Zbigniew Pronaszko

Zofia Stryjeńska
