Julian Tuwim Rzecz Czarnoleska

wpływ Horacego na twórców późniejszych epok

wyraz, sformułowanie lub konstrukcja składniowa, które wyszły z użycia; są postrzegane jako przestarzałe

pogląd ukształtowany w renesansie wskazujący, że człowiek jest najważniejszy, i postulujący sięganie do kultury antycznej

(1530–1584) poeta, humanista, dyplomata, twórca literackiego języka polskiego; wykształcenie zdobywał na Akademii Krakowskiej, uniwersytetach w Królewcu i Padwie; dworzanin króla Zygmunta II Augusta; ostatecznie osiadł w Czarnolesie, gdzie wiódł życie rodzinne i prowadził działalność pisarską

wyraz, najczęściej przymiotnik, określający jakiś rzeczownik, np. piękna pogoda

nowy wyraz utworzony w danym języku

(65–8 p.n.e.); rzymski poeta; był synem wyzwolonego niewolnika; przyjaźnił się z Wergiliuszem i Mecenasem, który wspomagał go finansowo; autor licznych pieśni (carmina), a także satyr i listów

(1894–1953); poeta i tłumacz; współzałożyciel kabaretu literackiego Pod Picadorem i grupy poetyckiej Skamander; posługiwał się ponad czterdziestoma pseudonimami; urodził się w Łodzi w mieszczańskiej rodzinie żydowskiej; zadebiutował w 1911 r. przekładem wierszy Leopolda Staffa na esperanto, a w 1913 r. w „Kurierze Warszawskim” opublikował pierwszy własny wiersz; w 1919 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął studia (prawo i polonistyka); współpracował z pismem „Pro Arte et Studio”; był jednym z założycieli Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS); w 1939 r. wyemigrował do Francji, a stamtąd do Nowego Jorku; do Polski powrócił w 1946 r., wówczas władze komunistyczne okrzyknęły go poetą państwowym; w latach 1947–1950 pełnił funkcję kierownika artystycznego Teatru Nowego; w 1949 r. został członkiem Ogólnokrajowego Komitetu Obchodu 70-lecia urodzin Józefa Stalina; Tuwimowie wraz z adoptowaną córką Ewą oraz siostrą poety, Ireną, mieszkali w domu w Aninie, który twórca otrzymał od państwa; stworzył wiele wierszy, tekstów kabaretowych, utworów dla dzieci