Jan Lechoń Sejm

powtórzenie zadań o tej samej lub podobnej budowie

pytanie, na które nie oczekuje się odpowiedzi; ma skłonić do refleksji

celowe powtórzenie na początku kolejnych wersów tego samego wyrazu, cząstki

(1846–1916); pisarz, publicysta (pseudonim „Litwos”); laureat Literackiej Nagrody Nobla; pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej (urodził się na Podlasiu w Woli Okrzejskiej); ukończył gimnazjum, a po maturze rozpoczął naukę w Szkole Głównej Warszawskiej, które przerwał z powodu trudności finansowych; pracował jako dziennikarz (pisał artykuły, felietony, recenzje teatralne) oraz korespondent zagraniczny (z Ameryki dla „Gazety Polskiej”); w 1881 r. poślubił Marię Szetkiewiczównę, która zmarła na gruźlicę w 1885 r.; pisarz pozostał z dwójką małych dzieci; w tym czasie stworzył Trylogię, która odniosła ogromny sukces; dalsza działalność pisarska też przyniosła mu sławę i popularność; z okazji 25-lecia pracy twórczej ofiarowano mu dworek w Oblęgorku; po wybuchu I wojny światowej przeniósł się do Szwajcarii, gdzie organizował pomoc na rzecz polskich ofiar wojny; zmarł w Szwajcarii, a jego prochy sprowadzono do Polski i pochowano w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie

właśc. Leszek Józef Serafinowicz; (1899–1956); polski poeta, prozaik, krytyk literacki; zadebiutował w wieku 13 lat tomikiem Na złotym polu, a rok później (już pod pseudonimem „Jan Lechoń”) wydał kolejny zbiór – Po różnych ścieżkach, dedykowany Leopoldowi Staffowi; studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, jednak jej nie ukończył; był współzałożycielem kawiarni Pod Pikadorem oraz Skamandra (był również pomysłodawcą tej nazwy); w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. pracował w Biurze Prasowym Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego; należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich; był sekretarzem PEN Clubu; jego dorosły debiut (tom wierszy Karmazynowy poemat) został przyjęty z entuzjazmem; Lechoń stawiał sobie wysokie wymagania i czuł twórczą niemoc, a także zmagał się z problemami osobistymi, co przyczyniło się do depresji i próby samobójczej; w latach 1930–1939 był attaché kulturalnym ambasady polskiej w Paryżu; po klęsce Francji wyjechał do Brazylii, a następnie do USA (Nowy Jork) – brał udział w życiu Polonii, był współzałożycielem Polskiego Instytutu Nauk i Sztuk w USA, ale nie czuł się dobrze na emigracji (przejmował się sowietyzacją Polski, ukrywał homoseksualizm); popełnił samobójstwo, skacząc z dwunastego piętra hotelu Hudson w Nowym Jorku; fascynowały go twórczość i postać Słowackiego (uczestniczył w ekshumacji jego zwłok), do którego odwoływał się w swoich utworach; czerpał też z poezji barokowej, Biblii (cykl Siedem grzechów głównych), romantyzmu i klasycyzmu (Srebrne i czarne); z dokonań prozatorskich ważne są dzienniki poety traktowane jako terapia na depresję

rodzaj metafory, w której część zastępuje całość lub całość zastępuje część, np. Spotkajmy się pod twoim dachem (dach = dom)