Bolesław Leśmian Świdryga i Midryga

zestawienie zjawiska z innym, pod pewnymi względami podobnym

[dans makabr] motyw w sztuce i literaturze średniowiecza ukazujący śmierć, zwykle pod postacią kościotrupa, w tanecznym korowodzie z przedstawicielami każdego wieku, stanu posiadania i zawodu

celowe powtórzenie na początku kolejnych wersów tego samego wyrazu, cząstki

(1877–1937); polski poeta i prozaik, krytyk literacki; pochodził z mieszczańskiej zasymilowanej rodziny żydowskiej nazwiskiem Lesman; pod wpływem ojca ukończył prawo na uniwersytecie w Kijowie; przed I wojną światową przebywał w Warszawie, a także podróżował do Niemiec i Francji; po wojnie pracował w Hrubieszowie jako rejent, a w 1922 r. założył w Zamościu własną kancelarię notarialną, przez którą popadł w długi (jego pomocnik zdefraudował znaczną sumę pieniędzy, a Leśmian zobowiązał się je zwrócić); w 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury; jego twórczość nie daje się jednoznacznie zaliczyć do jakiegokolwiek nurtu – na tle literatury międzywojnia pozostaje oryginalna i wyjątkowa (niedoceniony przez współczesnych, odsunął się od społeczeństwa); poeta czerpał z baroku, romantyzmu, Młodej Polski; stworzył własny, baśniowy świat, wykreowany za pomocą języka bogatego w neologizmy (leśmianizmy); unowocześnił balladę; sięgał do duchowości, mistyki; inspirował się filozofią Bergsona; posługiwał się symbolami

wyrażenie lub zwrot powielający znaczenie bądź zawierający słowa wykluczające się, np. czarna czerń, miłość bez miłości