Bolesław Leśmian Dusiołek

uniwersalne (typowe dla wszystkich epok i kultur) wzorce ludzkich postaw

znak, motyw, obraz, który poza znaczeniem dosłownym wyraża treści głęboko ukryte, niejasne; dlatego jest wieloznaczny i można go interpretować na wiele sposobów

zestawienie zjawiska z innym, pod pewnymi względami podobnym

pytanie, na które nie oczekuje się odpowiedzi; ma skłonić do refleksji

celowe naśladowanie w wypowiedzi stylu innego utworu

nowy wyraz utworzony w danym języku

(1877–1937); polski poeta i prozaik, krytyk literacki; pochodził z mieszczańskiej zasymilowanej rodziny żydowskiej nazwiskiem Lesman; pod wpływem ojca ukończył prawo na uniwersytecie w Kijowie; przed I wojną światową przebywał w Warszawie, a także podróżował do Niemiec i Francji; po wojnie pracował w Hrubieszowie jako rejent, a w 1922 r. założył w Zamościu własną kancelarię notarialną, przez którą popadł w długi (jego pomocnik zdefraudował znaczną sumę pieniędzy, a Leśmian zobowiązał się je zwrócić); w 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury; jego twórczość nie daje się jednoznacznie zaliczyć do jakiegokolwiek nurtu – na tle literatury międzywojnia pozostaje oryginalna i wyjątkowa (niedoceniony przez współczesnych, odsunął się od społeczeństwa); poeta czerpał z baroku, romantyzmu, Młodej Polski; stworzył własny, baśniowy świat, wykreowany za pomocą języka bogatego w neologizmy (leśmianizmy); unowocześnił balladę; sięgał do duchowości, mistyki; inspirował się filozofią Bergsona; posługiwał się symbolami